Bir rahip tüm zamanını dua ederek ve meditasyon yaparak geçiriyordu. Günün birinde oradan geçen bir yolcu manastırın kapısını çaldı. Yolcu çok susamıştı ve bir tas su rica ediyordu. Rahip kovasını sarnıca indirdi ve suyu misafire uzattı.
Yolcu suyunu içtikten sonra rahibe baktı ve samimi bir tavırla ona niçin bütün hayatını sessizlik içinde geçirmeyi tercih ettiğini sordu.
Rahip onu bir sarnıcın yanına götürdü ve kovadan dalgalanan suya bakmasını istedi. Burada ne görüyorsun, diye sordu, rahip. Başını sarnıca uzattı ve hiç bir şey göremediğini söyledi.
Biraz zaman geçtikten sonra, sarnıçtaki suyun yüzeyi sakinleştiğinde, rahip tekrar oraya bakmasını istedi.
" Şimdi kendimi görebiliyorum, " dedi.
" Bu senin soruna olan cevabın, " dedi rahip.
" İlk defa suya baktığında, suyun yüzeyi kovadan dalgalanmıştı ve hiç bir şey göremiyordun. Şimdi suyun yüzeyi sakinleşti. Kendini bir aynaya bakar gibi, kendini orada görebiliyorsun. Sessizliği tercih etmemin sebebi bu: Sessizlikte kendimle yüzleşebilirim ve kendimin farkına varabilirim "
Güzel bir hafta geçirmeniz dileğiyle..
Sevgiyle kalın !
Yazar: Aysel Çiçek