4 Mum
DÖRT MUM YAVAŞÇA YANIYORLARDI
ORTAM ÇOK SESSİZDİ VE KONUŞMALARI DUYULUYORDU
İLKİ KONUŞTU ;
BEN (BARIŞIM) HİÇ KİMSE BENİM YANIK KALMAMI SAĞLAMAYA ÇALIŞMIYOR
İNANIYORUMKİ SÖNECEĞİM
ALEVI AZALIR VE SÖNER
İKİNCİSİ KONUŞTU;
BEN ( İNANCIM ) NEREDEYSE HERKES,BENİ ARTIK GEREKLİ GÖRMÜYOR ,
O NEDENLE DAHA FAZLA YANIK KALMAMA HİÇ GEREK YOK
KONUŞMASI BİTER VE SÖNER
ÜÇÜNCÜ MUM DA;
BEN ( SEVGİYİM ) YANIK KALMAMAK İÇİN GÜCÜM YOK
İNSANLAR BENİ BİR KENARA BIRAKTI VE ÖNEMİMİ ANLAMADI
KENDİLERİNE EN YAKIN OLANLARI BİLE SEVMEYİ UNUTTULAR
DEDİ VE ODA SÖNDÜ
ANSIZIN;
BİR ÇOCUK ODAYA GİRDİ VE ÜÇ MUMUN YANMADIĞINI GÖRDÜ
NEDEN YANMIYORSUNUZ ?
SİZİN SONUNA KADAR YANMANIZ GEREKİR
DEDİ VE AĞLAMAYA BAŞLADI
DÖDÜNCÜ MUM COCUĞA DÖNDÜ VE ;
KORKMA BEN HALA YANIYORUM
DİĞER MUMLARI YENİDEN YAKABİLİRİZ
BEN (UMUDUM )
DEDİ
PARLAYAN GÖZLERLE ÇOCUK (UMUT) MUMUNU ALDI VE DİĞER MUMLARI
TEKRAR YAKTI
UMUDUN ALEVİ YAŞAMIMIZDAN HİÇ EKSİLMESİN!
Yazar: Sevda Kangal Kılınç
